ترمه در قدیم

این هنر در بدو ورود به ایران در انحصار زرتشتیان یزد قرار داشت و از آن فقط برای دوخت شلوار کبری که نوعی تن پوش مخصوص مجالس جشن و سرور به ویژه مراسم عروسی بود استفاده می کردند و گاه نیز نوعی از آن که راه راه است و به “محرمات” شهرت دارد به عنوان شال کمر مورد استفاده قرار می دادندشال های ترمه بافته شده که رنگهای نباتی داشتند به عنوان هدایای ذیقیمت در مراسم ازدواج بین خانواده های عروس و داماد رد و بدل می شدند. هدایای عروسی اغلب توسط خانواده ها نگهداری میشد تا به هنگام عروسی دخترانشان این هدایای نفیس را نسل به نسل منتقل کنند. ارزش معنوی این ترمه ها برای خانواده های ایرانی چنان بود که آنها را در نگهداری می نمودند ترمه به عنوان یک پارچه لوکس در لباسهای خاندان سلطنتی واشراف به کار میرفتند.طاق شال اغلب پیشکشی ممتاز دانسته می شد خاصه هنگامی که شاه آنرا به یکی از درباریان ببخشد. هم چنین یکی از قسمتهای ضروری لباسهای ایرانی در دوره شاه عباس و زمان بعد از او شال کمر بوده است که از ایران به شرق اروپا راه یافته است . عالی ترین آن شال کمری است که از طرف جرج برات به موزه اهدا شده است.علاوه بر تهیه شال و البسه، ترمه به لحاظ جایگاه ارزشمند معنوی که در میان توده های مردم داشته ، برای مصارف تزیینی در جانماز، رومیزی، دستمال، بقچه و… کاربرد داشته است.